Topp 10 listinn númer 1-5

Get ekki sagt að þetta sé í neinni sérstakri röð. Þetta er þær myndir sem ég get horft aftur og aftur á, án þess að fá leið á þeim. Koma bara í þeirri röð sem þær voru í skápnum hjá mér.

Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (2001)

Frönsk mynd með Audrey Tautou í aðalhlutverki. Myndin fjallar um Amélie Poulain unga fremur sérstaka konu. Mamma hennar og pabbi sýna henni ekki mikla ástúð í æsku en halda að hún sé haldin hjartarsjúkdómi, vegna þess að þegar pabbi hennar var að hlusta á hjartsláttinn hjá henni, sló það svo hratt vegna snertingarinnar. Þegar Amélie eldist flyst hún til Parísar og vinnur þar sem þjónustu stúlka. Þegar hún finnur gamlan falinn „fjársjóð“ frá ungum dreng, finnur hann sem gamlan mann og eftir að hún sér viðbrögðin frá honum ákveður hún að helga líf sitt því að hjálpa öðru fólki. Þó svo að hún vilji bara hjálpa fara hlutirnar ekki alltaf vel. En í öllu þessu gleymir hún sjálfri sér og sínum þörfum. Hún fattar að hún er að eyðileggja leit sína að ást.

Hægt er að finna ýmsan boðskap í þessari mynd en sá helsti er líklegast að gleyma ekki sjálfum sér þó að maður vilji hjálpa öðrum. Myndin er bæði svart/hvít og í lit. Einnig virðist hluti vera tekinn upp á gamla filmu. Hún er líka í björtum glaðlegum litum sem lætur ákveðið ævintýra effect svífa yfir. Amélie er kannski ekki beint persóna sem áhorfandinn getur samsvarað sér alveg með en hún hefur sinn sjarma.

Mér finnst það mjög góður kostur að myndin sé öll á frönsku og útgáfan sem ég á er bara með dönskum texta þannig að ég þarf alltaf að leggja mig fram við að skilja. Tónlistin í myndinni er róandi og það er mikill valstaktur í lögunum. Mér finnst vera ákveðinn ævintýrabragur yfir henni þó svo að hún sé mjög raunveruleg. Margt sem Amélie gerir myndi fólki detta í hug en ekki dreyma um að framkvæma. Amélie er dularfull mynd sem þó skírist í annað eða þriðja skiptið sem horft er á hana.

Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=sECzJY07oK4

The Rocky Horror Picture Show (1975)

Ungt nýtrúlofað par, Janet og Brad ákveða fara í ferðalag til að heimsækja gamla kennarann sinn, Dr. Everett Scott en þau kynntust í tímum hjá honum. Á leiðinni springur á bílnum þeirra þannig að þau neyðast til þess að leita sér hjálpar í mjög skuggalegum kastala. Í þessum kastala býr fólk sem að þetta saklausa par frá Denton vissi ekki að til væri. Þar lenda þau inní heimi losta, næturdýra og draumóra og spurningin er hvort þau eiga afturkvæmt inn í raunveruleikann.

Þetta er í raun grínsöngleikjarhryllingsmynd með brjálaðslegu ívafi. Það er sögumaður sem segir söguna, en hann er prófessor í afbrotum og segir handa útfrá vísindalegu sjónarhorni sínu, greinilega búinn að stúdera allt um það hvað gerist í þessum kastala.

Ég sá leikritið fyrst þegar ég var sirka 10 ára sett upp í fjölbrautarskóla, ég skildi ekki alveg samhengið en féll algjörlega fyrir tónlistinni. Síðan sá ég myndina nokkrum árum seinna og bara gat ekki annað en heillast af stílnum. Það er erfitt að útskýra hvað það er sem heillar við hana annað en bara allt. Tónlistin, settið, leikararnir... Hugsa að þetta sé nú ekki mynd fyrir alla, hún er frekar dónaleg og á köflum hálf ógeðfelld en það passar vel inn í þessu samhengi. Tim Curry sem vísindamaðurinn Frank ´N Further er uppáhalds kvikmyndapersónan mín fyrr og síðar. Ótrúlega margir aðdáendahópar eru til í kringum myndina. Í Ameríku er hægt að fara á sérstakar „miðnætursýningar“ þar sem fólk dressar sig upp í búninga úr myndinni og syngur og dansar með (hægt er að sjá dæmi um þetta í myndinn Fame).

Þetta er mynd sem fólk ætti að horfa á með opnum hug og hjarta og láta tónlistina flæða inn.

Opinbera aðdáenda síðan: http://www.rockyhorror.com/

Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=hF32_bNZikg

Lord of the Rings

-The Fellowship of the Ring(2001)

-The Two Towers(2002)

-The Return of the King(2003)

Þríleikurinn Hringadróttinssaga. Bilbó Baggins finnur dularfullan töfrahring þegar hann er ungur hobbiti en 111 ára afmælinu sínu lætur hann sig hverfa og skilur hringinn eftir handra frænda sínum Fróða. Fróði kemst að með hjálp Gandalfs hins vitra að þetta er hringur sem Sauron bjó til. Sauron er eiginlega bara illskan. Hann náði næstum því að ná undir sig Miðgarð (heimurinn) fyrir mörgum öldum, með hjálp hringsins en missti síðan allt sitt. En með hjálp illra galdramanna, fólks og manna sem einhvern tíma hafa eignast hringinn er hann að ná aftur völdum. Tríólógían fylgist að með ferð Fróða til Mordors (ríki Saurons) til þess að eyða hringunum. Í föruneyti Fróða eru átta aðrar persónur; Sómi besti vinur hans og garyrkjumaður, tveir aðrir hobbitar Pippin og Merry, Gandalfur hin vitri, Gimli dvergur, Legolas álfur, Aragon sem er erfingi að krúnu (hann er afkomandi Ísildar sem sigraði Sauron) og Legolas álfur.

Þetta eru myndirnar sem komu kvikmyndaáhuga mínum af stað. Ég fékk The two towers í special edition í jólagjöf og eyddi í jólunum í að horfa á hana og aukaefnið. Að sjá hvernig þetta varð allt til og brellurnar var bara upplifun. Áður hafði ég bara einhvern vegin haldið að leikararnir og leikstjórinn væru aðal málið en þarna komst ég að öðru, allir höfðu sitt hlutverk og þau voru öll mikilvæg. Þetta eru einnig myndir sem enginn ætti að láta framhjá sér fara, þær eru frábærar í alla staði. Það er einnig gaman að sjá hvernig tæknibrellurnar verða mikilfenglegri með hverri myndinni.

Three Rings for the Elven-kings under the sky,

Seven for the Dwarf-lords in their halls of stone,

Nine for Mortal Men doomed to die,

One for the Dark Lord on his dark throne

In the Land of Mordor where the Shadows lie.

One Ring to rule them all, One Ring to find them,

One Ring to bring them all and in the darkness bind them

In the Land of Mordor where the Shadows lie.

Uppáhaldsatriðið mitt í öllum myndunum er í þeirri þriðju, þegar Pippin (Billy Boyd) singur Steward of Gondor, ég táraðist í bíó og geri ávallt þegar ég sé þetta atriði:

http://www.youtube.com/watch?v=5x8E7wacpCM

Smá upplýsingar um lagið, að þetta er gamalt kvæði eftir Tolkien en Billy Boyd samdi melódíuna daginn fyrir tökuna og enginn fékk að heyra það fyrr en í tökunni. Fran Walsh (kona Peter Jackson og ein af handritshöfundunum) heyrði hann fyrir tilviljun syngja drukkinn og skellti því söngnum inn.

Love Actually (2003)

Jólamynd um ástir fólks í Bretlandi. Þetta er í rauninni margar smámyndir sem tengjast á einhvern hátt. David (Hugh Grant) er nýr forsætisráðherra Bretlands. Hann verður hrifinn af Natalie, ráðskonu sinni fyrsta daginn. Systir Davids heitir Karen (Emma Thompson) hún er gift Harry (Alan Rickman) ritstjóra tímarits. Ritarinn hans Mia leynir ekki á áhuga sínum á honum og þetta er „middle-life crises“ í fæðingu. Á blaðinu vinnur Sara (Laura Linney) sem er búin að vera ástfanginn af Karl samstrafmanni sínum síðan fyrsta daginn í vinnunni. Karen er nokkurs miðpunktur allra persónanna. Hún er góð vinkona Jamies (Colin Firth) sem kom að kærustunni sinni í rúminu með bróður sínum. Hann fer til Frakklands að skrifa sína næstu skáldsögu en endar á því að falla fyrir húshjálpinni, en hvorugt skilur hitt vegna tungumála erfiðleika. Karen er einnig vinkona Daniels (Liam Neeson) sem er nýbúinn að missa konuna sína og í þvílíkri sorg en kemst síðan af því að tíu ára stjúpsonur hans er ástfanginn. Juliet (Keira Knightley) er nýgift en besti vinur brúðgumans er ástfanginn af henni síðan alltaf. Judy og John eru statistar fyrir erótíska kvikmynd þegar þau kynnast rétt fyrir jólin. Besti vinur leikstjórans heitir Colin, hann fer til Ameríku til þess að geta fengið „það“. Að lokum er það útbrunni skalla popparinn Billy Mack (Bill Nighy) sem er reynir að koma með „come back“ og stendur á tímamótum í lífi sínu.

Þessi kvikmynd er bara yndisleg, eina lýsingarorðið sem kemur upp í hugan. Þemað er ást og jól og það fara vel saman. Þetta er jólamyndin mín, hef horft á hana á hverjum jólum síðan hún kom út, jólahefðin mín. Eitt af því sem mér líkar vel við hana er að allir endarnir eru ekki fyrirsjáanlegir og flestir trúverðugir.

Skemmtilegt atriði úr myndinni, gott vandræðalegt móment hjá Hugh Grant.

http://www.youtube.com/watch?v=eBDEN5AFmWU

Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=cYCkFTyADJ0

The English Patient (1996)

Myndin gerist á síðustu dögum seinni heimstyrjaldarinnar. Kanadísk hjúkka ákveður að vera eftir í niðurnýddu klaustri á Ítalíu og hjúkra dauðadæmdum brenndum flugmanni. Hann er minnislaus í byrjun en er með bók með sér, Heródótes sem er einskonar minningarbók. Vegna framburðar hans á ensku er hann kallaður „enski sjúklingurinn“. Eftir því sem líður á myndina koma fram minningarbrot hjá sjúklingnum, þ.e. eftir því sem hann man meira. Í þessum minningarbrotum kemur fram hins rétti uppruni.

Það er í raun ein saga inni í annarri í þessari mynd, fyrst þá er Hana, hjúkkan aðalpersónan en það hafa koma nokkur leifturskot af sjúklingnum. Þetta er átakanleg stríðsmynd með þó mikilli rómantík. Myndin hlaut Óskarsverðlaun meðal annars fyrir bestu mynd ársins. Ég fíla ekki oft svona myndir, hún mjög löng um tveir og hálfur tími og langdregin á köflum. En samt heldur hún áhorfandum alveg við með fegurð. Skemmtilegt er að sjá hvernig endurminningar sjúklingsins eru oft gulleitari en raunveruleikinn og ég tel að það geti tengst því að myndin gerist í Kairó, Egyptalandi og mikið í eyðimörkinni. Ég get mælt með þessari mynd fyrir flesta þá sem hafa gaman af virkilega góðum, vel leiknum og unnum myndum. Það eru stórleikarar sem leika í þessari mynd og má þar nefna; Ralph Fiennes, Kristin Scott Thomas, Willem Dafoe, Naveen Andrews, Colin Firth and Juliette Binoche.

Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=gMXFtHaVscM